Gevoel van gastvrijheid is de eerste indruk. Iedereen is welkom. Schoenen uit, adrenaline begint te stromen. Mentaal en fysiek voorbereiden op het komende uur.
Niemand wordt gespaard. Je komt er om te trainen, niet om te lullen. Sparren zal je, doorzetten moet je. Niet stoppen bij ‘au!’, maar grommen en doorgaan. Ogen open. Explosieve stoten, met de grote teen als bron van de kracht. De piep gaat voor de volgende oefening, niet treuzelen en perfect executeren. Er is geen ruimte voor enig zelfmedelijden, enkel daadkracht. Men spart met respect, wederzijds respect. Rekening houden met je tegenstander en je daarop aanpassen. De inwendige batterij wordt helemaal leeggemaakt. Haal alles eruit wat erin zit en je zal beloond worden met een geweldig gevoel aan het einde van de training als wij met z’n allen af groeten als krijgers. Ush!
Het gevoel van voldoening blijft nog drie dagen hangen in de vorm van verrukkelijke, opbouwende spierpijn. Je gaat er mentaal en fysiek op vooruit. Zelfvertrouwen groeit met de week. Ik zet het om in positieve energie, niet arrogantie. Ik voel dat ik alles aankan, alles is mogelijk. That’s the spirit. Frisse energie, de brandstof die mijn optimisme in stand houdt in het dagelijks leven.
Raymond B.
< terug naar alle berichten
