Het nieuwe jaar begon laat dit keer. Op 15 januari zwaaide de deur open voor de eerste training op vertrouwde grond. Eerder lagen we te spartelen op de tegels van het reserve pleintje. Buiten trainen in de pseudo winter, onder de ogen van het winkelend publiek, dat naar je billen kijkt als je squats staat
Als kinderen boven aan de strandafgang of als koeien, die de stal mogen verlaten voor de lenteweide, staan we voor de deur te wachten. Alleen, wij gaan naar binnen. Het verlangen was er al tijden. Terug naar het sporten zonder onzichtbare risico’s. Niet meer buiten trainen met een gemeen koud windje of de ogen van
‘Oost, west, thuis best.’ Uiteraard hoop ik dat iedereen het thuis best heeft, maar dit is echt tegeltjeswijsheid. We zitten nu voor de tweede keer thuis omdat het land op slot zit vanwege de coronapandemie en leuk is anders. Afgelopen zaterdag was dus de laatste keer dat we onder toeziend oog van de sensei de
Als we binnen de lijntjes trainen blijft de sportschool dan open? Het zijn spannende tijden. Elke keer als de minister-president heeft gesproken weten we welke grenzen er gelden. Afgelopen weken was het vrij trainen, dat betekent dat je met inachtneming van de coronaregels zelf aan de slag kunt. ‘Trainen voor je eige.’ Op het wandbord
‘Tijd niet gezien!’ Blijkbaar is je afwezigheid niet onopgemerkt gebleven, maar aan de andere kant, je heb dus niet getraind. Je hebt verzaakt! Sensei Hans keerde vorige week terug van een verblijf in het buitenland. Vakantie is een mooi excuus om er niet te zijn, maar een blessure verkoopt minder goed. Ik heb last van
Zaterdagochtend, tien uur. Ik leg twee gewichtjes in de tuin met een bedoeling. Oppakken en sprinten van de ene naar de andere kant. Ik heb geen landgoed, maar 1 seconde volle vaart zit er wel in. Ik start in de hoop dat de buren wat anders te doen hebben en na een paar minuten is
In de frisse lucht zijn we niet gevaarlijk. De buitenlucht beperkt het risico. En mocht ik ooit gevaarlijk zijn geweest dan is dat gevaar na dit coronajaar wel geweken. Een jaar zonder kickbokstraining, een jaar niet boksen, enkel werken aan de conditie, het is een treurig jubileum. Nu kun je miezeren over wat je mist,
Hij is klein, soepel als een kat en snel als de tong van een kameleon. Master Kob kwam afgelopen zondag langs tijdens zijn rondreis door Europa. Een Thaise sensei, niet de jongste, maar nog altijd imponerend. Muay Thai kickboksen krijgt bij hem een extra dimensie. Als ik de kleedkamer binnenloop gooit hij zijn benen omhoog
Zondagmiddag krijg ik een appje van de sensei. ‘Morgenavond een onvergetelijke bootcamp. Als je tijd hebt…….’ Bijgevoegd een selfie met op de achtergrond de Watertoren van Assendelft. Wat kun je daar doen zonder lift en met tien verdiepingen? Met pijn in het hart laat ik weten dat ik al een afspraak heb. Helaas moet ik
‘We hebben oefening 1 en we hebben oefening 2.’ In de ogen van de sensei is dat tamelijk simpel; appeltje, eitje. ‘Om de beurt doen we eerst tien keer de één, dan tien keer de ander en daarna ga ik jullie verrassen. Dan roep ik; één of twee of nog een keer één.’ Zijn ogen
ONZE SPONSOREN
Westerkoog Sport, sinds 2007
Contactgegevens
Molenwerf 44e
1641 WR Koog aan de Zaan
06-12579098
BTW: 1887.52.791.B.01
KVK: 34259256
IBAN: NL51ABNA0461533499